Niedawno przeczytałem książkę Piotra Kuryło "
Ostatni maraton". Napisał ją po tym jak obiegł cały świat dookoła. Jest to niejako pamiętnik z całorocznej wyprawy. Własnie dokładnie rok trwał bieg Piotra. Przebiegł z Augustowa po Lizbonę, później samolotem do Stanów - po przebiegnięciu Ameryki - znów samolotem do Rosji - zaś biegł do Polski. 365 dni w osamotnieniu, z dala od rodziny i przyjaciół. Skazany był na siebie, ale też nie do końca. Kluczowym było to jak odebrali jego wyprawę inni ludzie. Właśnie m. in. to chciałem zawrzeć w mojej recenzji.
Książkę czyta się bardzo przyjemnie. Napisana jest prostym i zrozumiałym językiem. Co kilka stron widzimy ciekawe ujęcia z obiektywu. Nie ma może jakichś bajecznych opisów czy zwrotów akcji, ale ma natomiast fajne przesłanie. Możemy dowiedzieć się jakimi etapami Piotr przemierzał cały bieg.
Najciekawszymi motywami są jak dla mnie relacje Kuryło z przypadkowymi ludźmi spotkanymi na trasie swojego biegu. Jak można się domyślać człowiek z dala od domu potrzebuje móc do kogo się odezwać. Nie znając jednak języka obcego - w tym nawet angielskiego - jest to dość trudne. Nasz bohater miał kilka problemów właśnie dotyczących bariery językowej. Ale były to wyjątki. Zazwyczaj dogadywał się z ludźmi prostymi gestami. Co najbardziej mnie zaskoczyło? Chyba to jak bardzo pozytywnie został odebrany przez Rosjan. Zdawać by się mogło, że Ruskie mogą przysporzyć problemów maratończykowi, czego sam się obawiał i przed czym był niejednokrotnie przestrzegany. Wyszło natomiast całkowicie inaczej. Był przez zdecydowaną większość bardzo ciepło przyjęty. Ludzie na trasie obdarowywali go jedzeniem, odzieżą czy pieniędzmi. Dotyczy to oczywiście nie tylko Rosji. Przyjmowany był tak na całym świecie. Bieg dla pokoju o którym mowa miał swojego sponsora. Jednak jego budżet okazał się dość ograniczony, skoro Pan Piotr w stanach miał w swojej kieszeni 19 dolców :) Do czego zmierzam? Otóż do tego, iż ludzie widząc gościa, który robi coś w słusznej sprawie, są w stanie się poświęcić i ofiarują swoją pomoc. Pieniądze, żywność oraz dach nad głową. No i chyba równie ważne - ciepłe słowa i modlitwa. Pan Piotr jest osobą religijną i ciągle wspominał o tym iż modli się i prosi o modlitwę innych.
W książce jest kilka ciekawostek, śmiesznych historyjek i np. historia o spotkaniu z wilkiem. Nie zdradzam więcej szczegółów, może ktoś sięgnie po tą pozycję.
Siła fizyczna i psychiczna pozwoliła człowiekowi na nie lada wyczyn. Swoim biegiem zasłynął na całym świecie. Emitowali z nim wywiady w Stanach jak również i w Rosji. Nie każdy z nas na pewno może pozwolić sobie na taki bieg, ale każdy może zwrócić uwagę na cel tego biegu. Jest to też obraz tego, że każdy cel poparty ciężką pracą jest do realizacji.
To by było na tyle moich spostrzeżeń. I jakże nieprawdziwy ten tytuł książki... Maraton oczywiście nie okazał się ostatnim. Kuryło biegał i to bardzo dużo, po napisaniu książki. Złamał słowo, które dał swojej żonie ;) Jak ostatnio już pisałem przebiegł kawał drogi z Polski do Watykanu na Beatyfikację Jana Pawła II. Najbliższy większy cel to udział w Spartathlonie, czyli jednym z najtrudniejszych biegów w Europie. 250 km w gorącej Grecji. Piotr Kuryło był już drugi w tej imprezie i nie ukrywa apetytu na wygraną w tegorocznej edycji. Trzymamy kciuki!
Do Spartathlonu zostało 99
dni.
Aktywnego długiego weekendu! :)
KAROL
